Z zawodu jestem nauczycielką, ale już w szkole nie pracuję. Jednakże pedagogika  nadal pozostała moja pasją, podobnie zresztą jak kultura wysoka, do której wdrażałam młodzież na przestrzeni wszystkich lat swojej pracy w oświacie. Życzliwi twierdzą, że owe zainteresowania są nader widoczne i nawet nazwali mnie Przewlekłym Pedagogiem, Zauważyłam też, że sporo osób prosi mnie o podpowiedź w rozwiązaniu jakiegoś problemu wychowawczego lub szkolnego. Doradcą się wprawdzie nie czuję, ale korzystając z długoletniego doświadczenia oraz mądrych książek, które darzę miłością prawdziwie romantyczną, czyli nieprzemijającą, czasami mogę pomóc komuś załagodzić konflikt lub odnaleźć zagubione gdzieś porozumienie z dzieckiem.

Poza refleksami natury pedagogiczno – psychologicznej znajdą Państwo na moim blogu recenzje książek, filmów, sztuk teatralnych, wystaw oraz propozycje ich wykorzystania jako bardzo interesującej formy spędzania czasu z dziećmi zarówno małymi, jak i tymi, które czują się już prawie dorosłe. Albowiem noszę w sobie głębokie przekonanie, że kultura łączy pokolenia.